Page 4 - 2021_7._sinif_etkinlikli_soru_bankasi_kitap

İSTİKLâL MARŞI

Korkma, sönmez bu șafaklarda yüzen al sancak; Bastığın yerleri “toprak’’ diyerek geçme, tanı,
Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak. Düșün altındaki binlerce kefensiz yatanı.
O benim milletimin yıldızıdır, parlayacak; Sen șehid oğlusun, incitme, yazıktır, atanı,
O benimdir, o benim milletimindir ancak. Verme, dünyaları alsan da, bu cennet vatanı.

Çatma, kurban olayım, çehrene ey nazlı hilal! Kim bu cennet vatanın uğruna olmaz ki feda?
Kahraman ırkıma bir gül; ne bu șiddet, bu celal? Șüheda fıșkıracak, toprağı sıksan șüheda
Sana olmaz dökülen kanlarımız sonra helal... Canı, cananı, bütün varımı alsın da Hüda,
Hakkıdır, Hakk’a tapan, milletimin istiklal. Etmesin tek vatanımdan beni dünyada cüda.

Ben ezelden beridir hür yașadım, hür yașarım, Ruhumun senden İlahî, șudur ancak emeli:
Hangi çılgın bana zincir vuracakmıș? Șașarım. Değmesin mabedimin göğsüne namahrem eli.
Kükremiș sel gibiyim; bendimi çiğner, așarım, Bu ezanlar, ki șehadetleri dinin temeli,
Yırtarım dağları, enginlere sığmam, tașarım. Ebedî, yurdumun üstünde benim inlemeli.

Garb’ın afakını sarmıșsa çelik zırhlı duvar, O zaman vecd ile bin secde eder, varsa tașım,
Benim iman dolu göğsüm gibi serhaddim var. Her cerihamdan, İlahî, boșanıp kanlı yașım,
Ulusun, korkma! Nasıl böyle bir imanı boğar, Fıșkırır ruh-ı mücerred gibi yerden naașım,
“Medeniyet’’ dediğin tek diși kalmıș canavar? O zaman yükselerek arșa değer, belki, bașım.

Arkadaș! Yurduma alçakları uğratma sakın, Dalgalan sen de șafaklar gibi ey șanlı hilal!
Siper et gövdeni, dursun bu hayâsızca akın. Olsun artık dökülen kanlarımın hepsi helal.
Doğacaktır sana va’dettiği günler Hakk’ın, Ebediyyen sana yok, ırkıma yok izmihlal.
Kim bilir, belki yarın belki yarından da yakın. Hakkıdır, hür yașamıș bayrağımın hürriyet;
Hakkıdır, Hakk’a tapan milletimin istiklal.

Mehmet Akİf ERSOY